Herinner je de evenwichtsbalk van de gymnastiek nog? Of het lopen op een omgevallen boom in een bos? Het ene moment heb je het gevoel dat je stevig staat. Het volgende moment verlies je de balans en val je er af.
Deze wankele balans ervaar ik elke dag in mijn depressie.
De dagen dat het redelijk gaat, vind ik dat ik me niet moet aanstellen. Dat ik best alle ballen in de lucht kan houden.
De dagen waarop de vermoeidheid toeslaat en het zwart is in mijn hoofd, lukt niets. Alle prikkels, van vooral geluid, zijn me teveel.
Daarmee komt ook de acceptatie van hulp in de knel. Op de goede dagen ervaar ik alle hulp als overbodig. Ik moet me niet aanstellen en mensen niet lastig vallen. Op de slechte dagen is een boodschap doen, eten koken, letterlijk alles, te zwaar en te ingewikkeld. Ik sluit me af, zou het liefst verdwijnen en er niet zijn.
Hulp aannemen is een vorm van lief zijn voor jezelf. Lief zijn voor jezelf is voor mij het moeilijkste. Dat is een groot deel van de kern van mijn depressie. Ik ben heel lang niet lief geweest voor mezelf. De monsters in mijn hoofd vertellen me elke dag weer dat ik niet goed genoeg ben.
De ruimte die deze monsters hebben of krijgen, bepalen hoe zwart het in mijn hoofd is.
De wankele balans maakt het voor mijn omgeving lastig om me te helpen. Geen berichtjes van mij kan betekenen dat ik me goed voel en mensen niet lastig wil vallen, maar kan ook betekenen dat ik in mijn coconnetje zit en eigenlijk veel hulp nodig heb.
Langzaamaan leer ik dat alle kleine beetjes helpen. Mijn moeder die af en toe komt helpen met thuisonderwijs en soms een was vouwt, een maaltijd van iemand aannemen, iemand die een keertje wil schoonmaken.
En ja, als ik me goed voel, blijf ik dat lastig vinden. Maar ik realiseer me dat de energie die ik dan niet kwijt raak, kan besteden aan andere dingen.
Dat ik dan wél de energie heb om een goede maaltijd te koken. Dat ik de energie heb om een wandeling te maken. Dat ik dan wel een keertje kan stoeien met mijn kinderen, wat zij geweldig vinden.
Balans houden en lief zijn voor jezelf versterken elkaar. Door lief te zijn voor mezelf is het makkelijker balans te houden en als ik de balans vasthoudt geef ik de monsters minder ruimte.
Jose
Leven met een puntkomma 