Geloven en de dood

Een doodswens en geloven is een tegenstrijdig iets. Binnen de meeste varianten van het christelijke geloof is een punt zetten op z’n minst slecht, al dan totaal onbespreekbaar. Dit maakt het ook lastig voor mensen met een depressie of andere psychische aandoening iets te vertellen over wat zij denken en voelen. Het risico om veroordeeld te worden is groot.
Ondanks dat ik in een vrij open gemeente kerk, heb ik ook heel lang niet de ruimte gevoeld om mijn depressie te bespreken.

Het niet willen bespreken was niet alleen de angst voor het oordeel. Ben ik niet gelovig genoeg of bid ik niet hard genoeg? Beide stigma’s komen in verschillende kerken voor. Al ben ik er van overtuigd dat dit niet zo werkt, en daarbij is dat oordeel in mijn ogen nooit aan mensen. De andere angst is de ontkenning van anderen: “Kop op, schouders er onder, het valt wel mee, die of die heeft het veel zwaarder”. En niets is minder waar. Een depressie maakt niet dat je niet zou willen, maar het is echt onmogelijk om even “kop op” te doen. Ja, voor een uurtje, misschien een dag, maar de depressie slaat daarna minstens twee keer zo hard toe. Er is niets evens aan een depressie. Het is 24/7 in je lijf, in je hoofd.

Afgelopen zondag werd mijn bericht Bevriend met de dood gepingt door de Belgische Christadelphians. Ik ken hen niet en vroeg me af waarom zij mijn bericht gepingt hadden. Ik zocht contact met hen en ik kreeg een mooie reactie.

Een deel van de mail met de Belgische Christadelphians

Nu met de coronacrisis viel het ons op dat er een verhoogde vraag was over leven, ziekte en dood en dat heel wat mensen te kennen gaven met zulke elementen problemen te hebben of er voor bang waren.

Als christelijke organisatie willen wij zoveel mogelijke mensen helpen en laten zien dat zij niet alleen zijn met bepaalde problemen. Ook vinden wij het belangrijk dat mensen niet enkel met onze gedachtegang in aanmerking komen, maar tevens inzicht krijgen hoe verscheiden het denken over bepaalde dagelijkse zaken wel is. Uw schrijven hoe u met de dood weet om te gaan is volgens ons ook een mogelijkheid voor anderen te zien dat zij niet alleen zijn, maar ook om te weten te komen hoe iemand anders daar mee om gaat. Daarom is het volgens ons leerzaam voor anderen om ook met uw geschriften in contact te komen en hebben dan ook daarom naar een van uw artikelen gelinkt.

Ook al mag het zeer donker zijn, is er volgens ons toch ook een klein lichtpuntje, want je schrijft dat je je vast houd aan de kleine lichtpuntjes die er zijn. Het zijn zulke kleine lichtpuntjes die wij ook later in verdere artikels gaan aanbrengen. Wij zijn er namelijk bewust van dat vele mensen door het bos de bomen niet meer zien en dat het nu en dan niet slecht is om enkele dingen te ontrafelen en zo weer ‘klare pap’ te serveren.

Al moet jij die lichtpuntjes soms echt zoeken of ze je laten aanwijzen, willen wij naar onze lezers toe mensen voorstellen die over hun aangaande zaken ook nadenken en misschien oplossingen kunnen aandraven. Dat zijn de redenen waarom wij niet bang zijn om mensen van onze eigen website weg te leiden en andere websites te leren kennen.

Mooi om te zien dat zij erkenning geven aan het gevoel. En dat zij ook juist open staan voor andere mensen die hier hun weg in zoeken. Dit is namelijk mijn weg en DE weg. De dingen die ik schrijf is mijn beleving en beeld van zaken. Het is zeker niet de waarheid en hoeft voor anderen ook niet te werken.

Als je dan over geloof en last praat, zijn er veel teksten in de Bijbel die hier iets over zeggen. De mij bekendste tekst hierover is Mattheüs 11: 28-30 (NBG51)
“Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven; neemt mijn juk op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen; want mijn juk is zacht en mijn last is licht.”

Aan het eind van een kerkdienst of bijeenkomst wordt vaak een zegen uitgesproken. Hier zijn meerdere varianten van, maar de mooiste vind ik Numeri 6: 24-26 (NBG51)
“De HERE zegene u en behoede u; de HERE doe zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig; de HERE verheffe zijn aangezicht over u en geve u vrede.”

Een tekst waarin Jezus oproept om naar Hem toe te komen, zodat je ziel rust vindt. En een zegen waarin God uitspreekt dat Zijn licht, genade en vrede er is.
Casting Crowns schreef daar een mooi nummer over; “Just be held“. Ik stuurde bijgaande kaart naar de vrouw mijn collega, een maand na zijn uitvaart.

If your eyes are on the storm
You’ll wonder if I love you still
But if your eyes are on the cross
You’ll know I always have and I always will

And not a tear is wasted
In time, you’ll understand
I’m painting beauty with the ashes
Your life is in My hands

So when you’re on your knees and answers seem so far away
You’re not alone, stop holding on and just be held
Your world’s not falling apart, it’s falling into place
I’m on the throne, stop holding on and just be held
Just be held, just be held

Lift your hands, lift your eyes
In the storm is where you’ll find Me
And where you are, I’ll hold your heart
I’ll hold your heart
Come to Me, find your rest
In the arms of the God who won’t let go

In de donkere momenten van mijn depressie verlang ik alleen maar hiernaar. Licht, Genade en Vrede, de ultieme vorm van rust voor mijn lijf en vooral voor mijn hoofd. En vraag ik me regelmatig af of ik dat ooit in het leven zal vinden.

Jose

Advertentie