Help!

Vandaag had ik weer naar OBDT. Dit was de tweede keer op een donderdag, dus ik kende bijna iedereen al. In eerste instantie leek me dat prettig. Iedereen kent een deel van je verhaal al, maar ik werd ook geconfronteerd met de dingen die ik vorige week beloofd had. Gelukkig kan ik daar gewoon eerlijk zijn. Dus ik heb eerlijk gezegd dat, buiten zaterdag, het lunchen alleen goed als ik op de groep ben.

We hebben ook gesproken over mijn zorgen om mijn mogelijkheden om goed voor de kinderen te kunnen zorgen. Eerlijk gezegd kan ik de zorg nu niet aan. En dat doet pijn, liefde doet weer pijn.
Ik faal als moeder omdat ik het nu niet aan kan.
Ik wil mijn kinderen niet afwijzen, door ze nog minder te zien.

We spraken er vandaag over in de groep. Welke mensen me extra kunnen ondersteunen, welke instanties. Mijn idee is nu dat ik op zoek ga naar een instantie waar ik in de weekenden met de kinderen heen kan. Waar zij activiteiten kunnen doen, maar ook met mij kunnen zijn. En dat ik dan verlichting krijg en eventueel hulp bij escalaties.
De meeste organisaties nemen wel de kinderen op, zodat ik een vrij weekend heb, maar dat wil ik dus niet. Ook zoek ik een oplossing voor de maandagmiddagen.

Ik kan natuurlijk ook hulp vragen aan mijn familie en mijn ex. Mijn ex doet nu al extra weekenden om mij te ontlasten en ik wil niet meer aan hem vragen om te voorkomen dat de situatie volgend jaar omgedraaid is. Hij heeft ook echt zijn vrije weekenden nodig.

Dit is nog maar de OBDT en de werkelijke behandeling moet nog starten, dus deze hulp ik voor de komende 6 maanden waarschijnlijk nog nodig.

Als jij zo’n organisatie kent of een andere oplossing kan bedenken, waarbij rust en ritme voor 2 basisschoolkinderen bewaard blijft, dan hoor ik graag van je.

Jose

Advertentie