Het stormt buiten. Zo hebben we deze winter alle seizoenen wel zo’n beetje gezien. Een week vol sneeuw, een week met warmterecords en nu een storm.
Zoals ik gisteren schreef, ben ik de draad kwijt. De draad ben ik nog steeds kwijt. Op de OBDT probeer ik daar zo eerlijk mogelijk over te zijn.
Ik merk dat er ook de eerste draadjes op het spijkerbord worden gezet. Ik word geconfronteerd met mezelf. Dat vind ik moeilijk. Dat raakt me emotioneel en ik wil dan alleen nog maar vluchten.
Bij beeldende therapie ben ik nog steeds bezig met mijn ik-plaat. Deze moet ik volgende week afronden, maar ik kom nu niet verder. Ik weet alleen hoe de donkere kant er uit ziet. Ik heb geen idee wat er aan de lichte kant moet komen. Niets past daar op dit moment.
Het stormt buiten, maar in mijn hoofd nog veel erger. Het is een chaos van gedachtes en emoties. Dus ik sluit me af, weg van alles en iedereen. Terug in mijn coconnetje.
Jose
Leven met een puntkomma 
Eén opmerking over 'Storm'