D-day

Ja, dan is het eindelijk (of nu al) 12 april. De start van de 4DB.

Afgelopen weekend was ik enorm zenuwachtig, maar kon ik mezelf goed bezig houden. Gisteravond was het toch een soort van aftellen. Gelukkig appte Steven nog even 🔦 en dan ga ik toch weer ietsje relaxter naar bed dan ik daarvoor op de bank zat. Toch had ik een onrustige nacht. Veel wakker worden, onrustig slapen.

Toen ik vanmorgen bij het ziekenhuis kwam aanlopen, zag ik A gelukkig. Zij had met mij samen OBDT gedaan en samen liepen we het laatste stukje naar de behandeling. Ik naar de 4DB en zij door naar de OBDT, zij moet nog een poosje wachten voor er een plekje is voor haar vervolgtraject (iets met GGZ en wachtlijsten, zucht….)

De 4DB begon net als bij de OBDT met de plangroep. Alleen deze is wel een stuk pittiger. Waar we bij de OBDT een soort kringgesprek hadden over alle belevenissen van het weekend, werd hier meteen therapeutisch gekeken. Welke doelen heb je dit weekend wel/niet behaald, wat zegt dit over het punt waar je nu staat en waar ga je dus dan aankomende week op richten?

Ik hoefde gelukkig alleen mijn introductie te doen en mocht verder luisteren.

Na de plangroep een korte pauze en door naar cognitieve therapie. Daar werken we met gedachteschema’s (G-schema) Waarbij 2 mensen steeds een gebeurtenis, hun gevoel, hun gedachtes moeten opschrijven. Daarna toetsen we wat voor soort gedachtes dit zijn en wat helpende gedachtes zijn. Het gaat dus om anders leren denken of andere denkpatronen aan te wennen.

Ik merkte meteen al verschil en gelijkenis met mezelf bij patiënten. De ene reageerde heel erg in de emotie als feit. De ander kon juist wel de feiten beschrijven, maar niet de dieperliggende emotie. Ik ben meer type 2. Dit onderdeel zal in het begin echt stoeien worden met wat voel ik nou echt?

Toen hadden we lunchpauze. We hebben een soort huiskamer met banken en tafels waar we tussendoor steeds zitten. Daar staat ook koffie en thee.

Na de pauze had ik crisisplan schrijven. Dat moet in maximaal 3 weken af. Hierbij beschrijf je per fase wat je zelf voelt, denkt en doet. Wat anderen aan je merken. Wat jezelf kan helpen om niet in de volgende fase te komen, wat anderen voor je kunnen doen. En dit moet heel concreet. ‘Muziek luisteren’ mag je opschrijven als je het nummer erbij vermeld. ‘Iemand bellen’ mag ook, maar met naam en telefoonnummer. Dit beschrijf je voor 3 fases. Groen (alles oke), oranje (fase waar je vaak zelf nog kunt keren) en rood (diep zwart, D5, gevaarlijk etc)

Hierna was het laatste onderdeel, Running. Gelukkig was het opgehouden met sneeuwen. Maar toch wel koud buiten. Het lopen is met nieuwe therapeuten en dat is even wennen. Het rondje is ook anders. Uiteindelijk ging het echte hardlopen minder goed dan vorige week. Dat kan komen, omdat ik minder goed geslapen had. In elk geval komende donderdag hetzelfde stapje nog maar eens lopen, om te kijken of het beter gaat.

Toen was het inmiddels half 5 en mochten we naar huis. Thuis even gedoucht en heerlijke soep van Gerrie en Gerard gegeten. Daarna door voor een massage. Zo lekker als je rug weer een stuk losser zit.

Nu nog even bankhangen en dan lekker slapen. Morgen weer een dag therapie.

Jose

Advertentie