Vandaag begon de dag weer met PMT. De therapeut vroeg aan mij en een andere patiënt om even mee te lopen om de spullen te halen. Op de terugweg nam ik de kans om nogmaals tegen de therapeut te zeggen dat ik erg veel last had gehad van de onduidelijkheid in zijn feedback na het blokjesvoetbal.
De therapeut reageerde met het antwoord of in alle scenario’s ook de optie bestond dat hij het niet tegen mij had gehad. Ik zei dat die optie in mijn hoofd niet voor kwam. Hij liet verder in het midden of hij nu wel of niet iets tegen mij bedoeld had.
Bij de PMT deden we een oefening met de bal. We stonden in steeds wisselende tweetallen waarbij we allebei met één hand samen één bal moest vasthouden.
Het gaat dan om je rol. Ben je leider, ben je volger, hoeveel rekening houdt je met de ander, hoe dichtbij mag de ander de bal bij je duwen? Hoe geef je aan dat de ander te dichtbij komt. Ik merk dat ik in deze oefening het vooral samen wilde doen. Niet leidend, maar ook niet alleen maar volgend. En dat ik me vooral niet wil laten kennen. Een van de anderen duwde de bal praktisch volledig in mijn gezicht. Ik zeg niets, ik stap alleen achteruit.
Na PMT was het huiswerkuur en de pauze. Ik had een individueel gesprek met een therapeut. Dit heb je iedere week. En nu vooral introductie en gevoel in de groep. Maar dat is wel goed. Voor het huiswerk ben ik bezig met mijn levensverhaal en crisisplan.
Daarna hadden we plangroep. Ik vertelde kort over de slechte dag van gisteren. Wat er dan gebeurde in mijn hoofd. Ze waren blij dat ik uiteindelijk toch gegeten had. Daarnaast herkende iedereen ook dat die eerste week echt overweldigend is.
Na de plangroep snel omkleden voor de Running. Deze keer behaalde ik ondanks de 2 slechte nachten en weinig eten mijn hardloopdoel. Dit gaat nooit gemakkelijk. Maar echt beter dan maandag. Ik wil kijken of ik zaterdag nog een keer kan lopen, anders wordt het wandelen.
Thuisgekomen was er een pakket bij de buren voor mij. Ik werd verrast met een ritualspakket van een zusterbedrijf. Echt zo ontzettend attent en lief.
Even later kwam mijn avondmaaltijd. Ik heb genoten van een pasta-pesto met olijven en artisjokken. Met ook een lekker toetje. Superfijn dat mensen dit iedere week voor me regelen. Het scheelt een heleboel nadenkwerk. En ik weet ook dat eten het eerste is wat ik laat schieten. Dus deze hulp helpt mij om de dagstructuur vast te houden. Na het eten viel ik op de bank in slaap. Nu nog even voetbal kijken en dan weer naar bed.
Jose
Leven met een puntkomma 