De kinderen zijn dit weekend bij mij. Aan de ene kant heel fijn. Ik heb ze gemist. Aan de andere kant vraagt dat heel veel energie die ik niet heb. Zeker na de eerste week 4DB valt het niet mee.
Vanmorgen begonnen we met zwemles. De zwemles begint om 8 uur en dus ging de wekker om 6.45. Tassen pakken, ontbijt maken voor de jongens. Zorgen dat iedereen aangekleed is en om 7.50 de deur uit. Bij mijn kinderen duurt het aanzienlijk langer om bewegingen goed aan te leren. Dus we zitten al ruim 5,5 jaar iedere week daar. Door de corona mogen ouders niet in het zwembad blijven wachten. Ik gebruik de tijd dat zij nu zwemmen om hard te lopen.
Na het zwemmen mogen de jongens even relaxen (gamen). In die tijd heb ik ontbeten en heel uitgebreid gedoucht.
Omdat een weekenddag normaal gesproken voor mij nooit zo vroeg begint (alleen als de jongens er zijn) heb ik ineens een lange dag. Het zijn ook dagen waarop ik nauwelijks rust kan pakken. Dus ik ga dan maar allerlei dingen doen om niet in te storten.
De wasmachine aangezet en de vaatwasser uitgeruimd. Met de buurman even een grote plank in een container gegooid. Daarna het bed van mijn jongste zoon verschoond en daarmee de 2e was gedraaid. Beide wassen gesplitst tussen droogrek en droger. Koffiezetapparaat schoongemaakt.
De jongens waren inmiddels met een vriendje buiten aan het spelen, dus ik heb alleen voor mezelf lunch gemaakt. Dat klinkt heel simpel, maar ontbijt en lunch alleen voor mezelf maken is echt een groot issue in mijn leven.
En tijd voor mezelf genomen. Even geknutseld en in de tuin gezeten met mijn boek. Toen de jongens weer thuis kwamen, bleek dat zij nog moesten lunchen, dus stond ik broodjes te maken met een plat ei (gebakken) en een rond ei (gekookt).
In de tuin was het heerlijk en ik hoorde veel insecten genieten van de bloemen. Ik moest meteen denken aan de hor die ik nog voor de tuindeur wilde hangen. Deze was veel te breed, dus ik heb zitten meten, afspelden en vervolgens de hor op maat gemaakt.
Inmiddels waren ook de 3e en 4e was klaar. Ook deze gesplitst tussen het droogrek en de droger. Alle was is nu weer schoon. Dan kan ik deze woensdag weer vouwen als de schoonmaakster de rest doet.
Rond het eten haalde ik nog even een paar boodschappen en nam meteen de patatjes mee naar huis. Zaterdag is immers patatjesdag. Mijn kinderen houden van duidelijkheid. Dus door iedere zaterdag patatjesdag te benoemen, scheelt mij dit heel veel discussie over de andere dagen.
Na het eten ruimde ik de vaatwasser weer in. Bevestigde de hor bij de tuindeur. De jongens wilden graag stoeien. Hier heb ik eigenlijk nooit energie voor, maar vandaag had ik even rust gehad. En er waren geen ruzies geweest, waardoor ik nog een beetje energie over had. Stoeien vinden zij heerlijk. Ik kan ze beide nog met gemak aan, vooral omdat ze echt niet tegen kietelen kunnen.
Na het stoeien tot rust komen met een voorleesverhaal. Ze mochten nog even kletsen en het is inmiddels stil.
Al met al een goede dag. Die me echt nog steeds meer energie kost dan dat ik heb, maar geen strijd, veel dingen kunnen afvinken, leuke momenten, en ook even tijd voor mezelf. Het lastige met een depressie is dat als ik dit opschrijf, echt kan bedenken dat het goed was, maar je voelt het werkelijk niet. Daarom is het opschrijven van dit soort dingen ook zo belangrijk. Vandaag kan ik hierover vast wel wat opschrijven in mijn “positief” dagboek.
Jose
Leven met een puntkomma 