Spanning voelen

Gisteren had ik contact met een oud-groepsgenoot via de app. Die van het lieve kaartje. We hadden het over mijn emoties tonen. Dat ik dat zo lastig vind. Ik voel de emoties enorm goed, maar ik ben bang dat er daarna een storm van nog meer emoties komt. Dus bij het eerste gevoel van emotie gooi ik de deur dicht.
Hij adviseerde me om over te geven aan de ervaringen die ik voelde bij PMT.

Zo gezegd, zo gedaan. Vanmorgen hadden we PMT en het ging over spanning aanvoelen. Waar voel je dat in je lijf? Wat doe je met spanning? Luister je naar deze gevoelens?

Uit ervaring kan ik zeggen dat ik bij spanning vooral in de hypermode ga. Ik ga nog harder rennen, werken, de lat nog hoger. Ik heb inmiddels ook meerdere keren ervaren dat me dit helemaal niets oplevert, behalve dan dat mijn lijf er letterlijk mee stopt.
Ik zei dat ik spanning altijd in mijn kaken en schouders voelde. En dat ik daar dus niet goed naar luister. Op de vraag van de therapeut wat ik dan nodig had zei ik, een massage. Maar dat was geen optie 😞

De oefening was met je ogen dicht vooruit lopen. De eerste keer werd je opgevangen door 2 mensen die een touw vasthielden. Tijdens het lopen merkte ik al mijn andere zintuigen superalert werden. Ik kon merken waar de ramen waren en waar mensen stonden.
Na de oefening deden we ontspanningsoefeningen.
De 2e oefening was het touw weg. Je moest nog steeds met je ogen dicht vooruit lopen. En bij het eerste moment van spanning, moest je stoppen weer de ontspanningsoefening doen en dan was je klaar. De vorige keer dat deze oefening gedaan werd, waren mensen echt letterlijk tegen de muur aangelopen.
Ik begon (hup, in het diepe). Na een tijdje merkte ik nog niets in mijn schouders of kaken, maar wel dat ik mijn handen fijn kneep. Ik stopte, deed de ontspanningsoefening en keek om me heen. Ik was pas halverwege, maar het lukte me om me hier niet schuldig over te voelen. Ik voelde spanning en luisterde hier naar.
De volgende wilde zo dicht mogelijk bij de muur komen en liep er inderdaad vol tegen aan. Zijn doel was veranderd van spanning voelen naar de lat zo hoog mogelijk. Iets wat ik een paar weken terug zeker ook gedaan zou hebben.
Ik heb dus een stapje gemaakt. En natuurlijk was dit een makkelijkere PMT dan eentje, waarbij je getriggerd wordt tot tranen. Maar ik heb het gedaan, en het voelde oke.

’s Middags bij running, probeerde ik steeds ook weer te voelen of er spanning ontstond. Ik had al eerder gemerkt dat ik soms moeite had met ademen tijdens het lopen. En nu merkte ik door de spanning laag te houden, ik beter kon blijven door ademen. Best leuk als dingen goed werken.

Morgen een zware therapiedag met mijn eerste evaluatiemoment.

Jose

Advertentie