Vandaag ben ik 12,5 jaar in dienst bij mijn werkgever. Vanmorgen appte de directeur met felicitaties. En even later of het goed was als hij langs zou komen.
Wat een verrassing. Ik had hem niet meer gesproken sinds ik gestart ben met de therapie. Dus afgesproken na de therapie van vandaag.
Hij kwam eind van de middag langs met een cadeautje en een bos bloemen. We hebben 2 uur lang zitten kletsen. Good old times
Zoals altijd zijn onze gesprekken gezellig en onderhoudend. Maar we deinzen er ook niet voor terug om elkaar kritische vragen te stellen of een spiegel voor te houden.
Ook vanmiddag was dit zo. Hij vroeg zich hardop af of ik ooit in mijn huidige functie terug zou komen. Gewoon omdat hij ziet dat ik veel van mijn taken wel goed kan, maar niet is waar mijn hart ligt.
Oke dan… tja, ik weet het niet. Ja, er zijn administratieve onderdelen van mijn werk die ik liever niet doe. Ik hou me veel liever met bezig toekomst, visionair, sparringsgesprekken met de directeur.
Hij is met name benieuwd wat ik tijdens mijn behandeling allemaal ga ontdekken. Ik eerlijk gezegd ook.
De toekomst zal het leren, voor nu vooral blij met de aandacht die ik kreeg bij mijn jubileum.
Jose
Leven met een puntkomma 