Zwaar

Vandaag was een zware dag. We begonnen met PMT en bij het inleidende spel liepen de spanningen binnen de groep hoog op.

Ik kwam in botsing met een groepsgenoot die echt wel even flink pijn had. Daardoor voelde ik me klote, maar ook tussen 2 andere groepsgenoten was er een momentje.

De groepsgenoot die pijn had, reageerde terecht wel boos. Alleen daar kwam daarna van alles bij wat ik dan weer niet bij mezelf herkende. Dus ook ik voelde me aangevallen.

Na het douchen ging ik roken en de betreffende groepsgenoot liep even mee. We spraken over het incident en spraken allebei onze gevoelens uit. Wat gebeurde er, en waarom we zo reageerden. Dat was goed.

Na de PMT hebben we huiswerkuur. Voor vandaag betekende dat er veel moest gebeuren. Donderdag valt immers uit. Dus we moesten stickeren, triades houden en gedachteschema’s schrijven.

Ik had een doelentriade met 2 groepsgenoten. Daarin bespreken we aan de hand van mijn behandeldoelen subdoelen waar ik de komende week mee aan het werk kan. Natuurlijk kwam ook het onderwerp emoties weer voorbij. En ja, ik zat hoog in de emotie door PMT.

Ik voel alle emoties zo goed, maar daarover heen zit zo’n automatische demping dat ik geen idee heb hoe ik emoties moet uiten. Natuurlijk weet ik dat ik kan huilen als ik verdrietig ben, maar het lukt me zelden. We spraken er over welke behoefte onder de emotie zit. En tja, daar heb ik nog geen idee van.

Ik heb het triadeverslag daarna uitgewerkt en ingeleverd bij de therapeut. We gaan er vrijdag nog even over praten.

Na het huiswerkuur hadden we nog plangroep. Ik gaf na alle mededelingen aan dat het misschien goed was om nog even over PMT te praten. Normaal hebben we op donderdag groepsbespreking, maar die valt dus uit. Ik had nog steeds spanning in mijn lijf en wilde daarmee niet de komende 2 vrije dagen blijven zitten.

We bespraken uitgebreid beide incidenten en hebben daarna nog een kort rondje gedaan. Dat betekent dat iedereen evenveel tijd krijgt om te zeggen wat er verder nog speelt en hoe je de komende 2 dagen gaat invullen. Aan welke doelen ga werken, hoe blijf je actief, hoe heb je je dagstructuur geregeld.

De spanning zit nog steeds in mijn lijf. Het kan er op dat moment niet uit. En daar heb ik dus de hele dag al last van. Ik ben somber, voel me verdrietig en kan mijn rust niet vinden. Ik merk dat ik me afsluit en terug trek. Geen zin om te praten, wil alleen zijn. Een echte dieporanje fase die om kan slaan in rood.

Jose

Advertentie