Zoals ik vrijdag schreef, had ik afspraken voor het weekend gemaakt. Dat was goed. Hele dagen alleen thuis zitten was slecht geweest.
Zaterdagmiddag ging ik naar mijn jongste zusje en hebben we samen zitten schilderen. Ik ging voor het avondeten naar mijn ex en de kinderen toe. Fijn om ze te zien, even te knuffelen. Maar OMG wat een prikkels.
Vandaag ging ik ’s middags naar mijn ouders, daar bleek mijn zusje er ook te zijn. En een tante kwam nog langs. Dat wist ik niet vantevoren en dat vind ik lastig
Ik had gehoopt op een stille middag, maar dat werd het dus niet. Ik trok me terug in de eetkamer en ging weer verder met schilderen.
Door alle emoties voel ik me onveilig. Niet zozeer in mijn huis, maar meer in mijn lijf. Ik heb behoefte aan veiligheid en geborgenheid. Helaas weet ik die nu niet te vinden.
Jose
Leven met een puntkomma 