Down, Beaten and Battered

In december 2019 kreeg ik een berichtje van mijn maatje Dennis. Of ik even rustig wilde gaan zitten, want bij moest me iets vertellen. Je weet dan al dat het geen goed nieuws is. Hij vertelde me dat de zoon Marvin (21 jr) van onze collega Katja plotseling overleden was. Veel te jong en veel te onverwachts moest er afscheid genomen worden.

Ondanks dat ik eigenlijk voor een zusterbedrijf werk, had ik met Katja met enig regelmaat contact. Als we bij elkaar in de vestiging kwamen, zochten we elkaar altijd even op. Ik besloot om mee te gaan naar de uitvaart. Op de uitvaart was het maar goed dat Dennis naast me stond. Hij moest me soms letterlijk vasthouden, zodat ik overeind bleef. Alle herinneringen aan het afscheid van Ians zoon kwamen boven. Weer zag ik een collega afscheid nemen van zijn / haar veel te vroeg gestorven zoon.

Na het overlijden verwaterde het contact met Katja een beetje. Zij was bezig met haar rouwproces en ik zakte weg in mijn depressie. De afgelopen maanden hebben we weer meer contact. Op 13 april kreeg ik een appje dat ze bij het graf van Marvin mijn blog zat te lezen. Ze moest denken aan een nummer dat de vriend van Marvin had geschreven. Op mijn verzoek stuurde ze me het onderstaande nummer.

Monsters ~ Jeroen Verveld

I’ve put up a wall
To keep out the monsters that crawl underneath it all
But they made it fall
And figured a way to my heart and froze it

Days go by and I’m feeling
Down, beaten and battered
The emptiness echoes in dark hollow halls
And the beasts take over,
and everything turns into sad sad sadness

They say pray to the gods
But no one can fool me, there’s nothing there up above
But what about love?
When you don’t feel a thing love is hopeless

I don’t care when I’m feeling
Down, beaten and battered
The emptiness echoes in dark hollow halls
And the beasts take over,
and everything turns into sad sad sadness

I’m a dreamer, believer
Why are the nightmares so real and invincible
I try to be sweeter, redeemer
But the weight of the world could be heavy sometimes
Down, beaten and battered

Down, beaten and battered
The emptiness echoes in dark hollow halls
And the beasts take over,
and everything turns into sad sad sadness

Pfff, wat beschrijft dit nummer goed een depressie. “I don’t care when I’m feeling down, beaten and battered”. Op mijn zwartste dagen kan het me ook allemaal niets meer schelen. De afgelopen dagen waren zeer slecht. Mijn laatste blog was kort en wanhopig. Ik wilde alleen nog maar afscheid nemen.
Gelukkig trekken sommige mensen zich niets aan van het feit dat ik ze weg duw. Dat ik zeg dat we beter afscheid kunnen nemen. Zo stond Steven al snel voor de deur en waar ik hem alleen maar weg wilde duwen, pakte hij me beet en hield me letterlijk vast. Hij liet me huilen en bleef me vasthouden tot ik weer wat rustiger was.

Daarna hebben we een filmpje gekeken, waarbij ik het niet kon nalaten om onder mijn dekentje mezelf pijn te doen. Ik verdiende deze aandacht niet. Ik was boos op mezelf, verdrietig en de zelfveroordelingen schoten door mijn hoofd.
Steven maakte mijn handen los en ik mocht in zijn hand knijpen. Niet dat dit dan nog enig effect heeft, want ik voel de pijn dan ook niet meer. Maar de tranen kwamen opnieuw naar buiten.

Dat heeft een hoop opgelucht. Een groot deel van de spanning is inmiddels weg. Hoewel ik deze periode in therapie nog steeds heel moeilijk vind, kan ik voor nu weer even verder.

Jose

Advertentie