De relaxte woensdag bracht me echt rust. Ja, ik was over mijn grenzen heen gegaan met sporten. Ik had slaappillen genomen, waardoor ik echt een goede nacht maakte. Daardoor voelde ik me de volgende ochtend prima.
Gisteren was therapie oke. We begonnen met PMT, waar we door de zaal moesten lopen en afstemmen op ons gevoel en energieniveau. Hoe stom ook, maar wandelend en denken kom je jezelf ook dan weer tegen. We werden gevraagd om eerst individueel te lopen op ons eigen tempo. Mooi om te zien dat mensen dan op verschillende energieniveaus zo verschillend tempo nemen. Daarna moesten we letten op het contact van onze voeten op de grond, voelen hoe je hakken landen en je voeten afwikkelen tot je tenen, vervolgens te letten op het aantal stappen per ademhaling.
Daarna moesten we naast iemand gaan lopen met ongeveer hetzelfde tempo. Dit betekende voor dat moment dat de personen met het hoogste en het laagste tempo alleen bleven lopen. Waarna gevraagd werd om als complete groep te gaan lopen. Ik liep naast de persoon met het laagste tempo. Ik zag dat de rest van de groep een hoger tempo had. Ik wilde deze persoon niet alleen laten lopen, maar ook de groep bijeen houden. Ik merkte het conflict in mezelf ontstaan. Dus stof om na te denken over mijn eigen strijd. Waarom moet ik de groep van mezelf bijeenhouden? Is dat wel mijn verantwoordelijkheid? Denk ik dan nog aan mijn eigen behoeftes?
In het huiswerkuur moest we weer tips, tops en een uitsmijter schrijven. Bij deze patient was de vorige keer de uitsmijter echt slecht was. Ter compensatie hadden we deze keer 4 uitsmijters bedacht, welke allemaal met een glimlach in ontvangst werden genomen.
De laatste therapie op donderdag is running. Maandag was de running slecht gegaan, woensdagavond over mijn grenzen met korfbal, dus deze keer stond alles in het teken van doseren. Mede door de warmte was dit sowieso noodzakelijk. Dat ging best goed. Ik liep iets rustiger, nam iets korter pauze en kon daardoor zelfs nog een halve ronde extra hard lopen.
’s Avonds kwam Ian eten en hebben we nog lang door het park gewandeld. Het was een heerlijke avond vol serieuze gesprekken, lachen en genieten van de natuur.
Vrijdag geen sport en huiswerk op therapie, dus met een kleine tas ben ik voor het eerst met de fiets naar therapie gegaan. De dag verliep prima. Eigenlijk heel relaxed. We eindigden de dag met de slappe lach wat wel een fijne afsluiting is.
Vanmiddag nog een rondje gefietst, vanavond geschilderd en nu met de beentjes omhoog. Zo lekker slapen en morgen korfballen en mijn 1e vaccinatie ophalen. Daarna komen de kinderen. Zondag gaan we het vaderdag cadeau kopen en verder voorbereiden. Druk, maar leuk.
Jose
Leven met een puntkomma 