Mijn vorige bericht was vrij positief. En op dat moment voelde ik dat ook echt.
Helaas is een depressie een komen en gaan van sombere gedachten. De laatste dagen overheersen de sombere vooral.
Kleine dingen waarvan ik in mijn hoofd echt snap dat het oke is, dat het niet gek is, maar waar mijn lijf en dus gevoel weer helemaal van slag raken.
Ik slaap weer heel veel. Ik val midden op de dag op de bank in slaap om vaak pas uren later wakker te worden. Allerlei prikkels trek ik niet, maar de stilte ook niet meer. In de stilte is er ruimte voor monsters in mijn hoofd.
Mijn eetpatroon is nog redelijk, al is het geheel functioneel. Niets is lekker, maar er moet gegeten worden.
Via mijn werkgever kan ik mee doen aan een fietsplan. Mijn huidige fiets is geweldig, maar ook 25 jaar oud. Helemaal geen gekke gedachte om eens een nieuwe te kopen. Maar ik zie niet in waarom ik dat verdien.
Zo malen er per dag duizenden gedachtes dit mijn hoofd met dingen die ik beter, anders, liever, mooier moet doen. De spiralen naar beneden doen hun werk. Gelukkig kan ik ze nog op tijd stoppen, maar ik ben bang. Ik herken dit patroon maar al te goed. Ga ik weer terug naar af?
Jose
Leven met een puntkomma 