Over een leven waar een punt achter gezet wilde worden, maar gekozen werd voor een komma
In de voorjaar van 2019 stortte ik in. En ik was niet van plan om me te laten kennen. Doodmoe reed ik naar kantoor, zette daar mijn masker op en werkte knetterhard. ’s Middags reed ik steeds vaker huilend naar huis. In de auto als niemand me zag, mochten de tranen er zijn. Vaak vluchtteMeer lezen over “Help me dan”
Als kind was ik doodsbang voor alles wat met de dood te maken had. Ik durfde niet eens in de buurt van een begraafplaats te komen. Als 12-jarige had ik hierover een gesprek met een voorganger. Hij vertelde me dat het was alsof Jezus naar me toe zou komen en me mee zou nemen, enMeer lezen over “Bevriend met de dood”
Ik ben 7 jaar oud en spreek met mezelf af: “Jongens huilen niet en Jose ook niet.” De aanleiding kan ik me niet herinneren. Ik weet dat ik me altijd meer een jongensachtig meisje was, dan andere meisjes. Niet dat ik me ooit een jongen gevoeld heb, of een jongen wilde zijn. Alleen ik vondMeer lezen over “Jongens huilen niet en Jose ook niet”
De afgelopen week was weer zwaar. De kinderen, thuisonderwijs geven en mijn eigen werk horen bij mijn wekelijkse bezigheden. Donderdag had ik gesprekken met huisarts, psycholoog en vrienden. Deze gesprekken zijn fijn, confronterend en vermoeiend. Vrijdag was een gewone werkdag, maar met de druk van een maandafsluiting. Deze druk gaat inmiddels voor een deel aanMeer lezen over “Dag aan me voorbij laten gaan”
Als kind op de basisschool had ik altijd het gevoel dat ik anders was, dan de anderen. Ik had weinig aansluiting. Zij begrepen mij niet en ik ben niet. Ik speelde nauwelijks met meisjes, barbies en poppen. Ik was buiten in een boom, een hut of speelde met Lego.In plaats van gezien te worden, ofMeer lezen over “Presteren”
Ik kan me veel details van vroeger herinneren. Zo weet ik precies hoe ons huis er uit zag waar ik tot mijn 7e jaar gewoond heb. Ik noem dit altijd de feitelijke herinneringen. Je weet het wel, maar je hebt er geen emoties bij. Emotionele herinneringen zijn voor mij moeilijker en heb ik dus nietMeer lezen over “Later, als ik groot ben”
Het gevoel van controle houden is voor mij heel belangrijk. En juist in deze depressie voelt het alsof ik alle controle kwijtraak. Alles voelt als teveel, dat er meer ballen op de grond vallen, dan ik in de lucht kan houden. En toch zoek ik steeds weer naar die controle. In mijn geval betekent ditMeer lezen over “Controle behouden”
De nachten zijn voor mij het ergst. Hoe down en zwaar de dag ook kan voelen, als het avond is lijkt de duisternis me letterlijk op te slokken. De monsters in mijn hoofd nemen de macht over en ik verdrink in het negatieve, zwarte van de nacht. Met enige regelmaat heb ik op zo’n momentMeer lezen over “Hou me maar vast”
De afgelopen weken ben ik alleen maar moe en leeg. De kleinste dingen drukken als een enorme last op mijn schouders. In mijn hoofd realiseer ik me dat dit kleine dingen zijn, maar om ze gedaan te krijgen is echt een ander verhaal. Ik word moe wakker en realiseer me dat ik echt op moetMeer lezen over “Moe en leeg, maar met kinderen”
Leven met een puntkomma 