Over een leven waar een punt achter gezet wilde worden, maar gekozen werd voor een komma
Vandaag ben ik ineens weer bezig met mijn overleden collega. Hij is inmiddels 3,5 jaar geleden overleden. Hij koos er voor om een punt achter zijn leven te zetten. Ik had best vaak gesprekken met hem. En dan vooral over andere dingen dan ons werk. Hij was een erg gelovige man, die hier vaak overMeer lezen over “In memoriam”
Worstelen met een ziekte is vaak eenzaam. Of deze ziekte nu zichtbaar of onzichtbaar is, lichamelijk of psychisch. Je stuit vaak op onbegrip. Mensen die je vertellen dat je gewoon even jezelf bij elkaar moet rapen en door moet gaan. Eenzaamheid is voor mij een gevoel dat ik al op jonge leeftijd leerde kennen. HetMeer lezen over “Eenzaam”
De film The Greatest Showman gaat over een “rariteiten”circus waarin mensen die buiten de samenleving vallen voor zichzelf opkomen. Dit is niet de volledige hoofdlijn van het verhaal, maar wel een subonderdeel. Onder aanvoering van de vouw met de baard zingen zij: “This is me“. This is me ~ Keala Settle I am not aMeer lezen over “This is me”
Vandaag zat ik te appen met een collega. We appten over deze blog en mijn depressie. En op een bepaald moment appte hij: “Niet alles is maakbaar, ook al denkt de huidige maatschappij wel zo.” En ja, dat is zo. De lat wordt hoog gelegd. Het is bij een ander altijd beter en mooier. BekijkMeer lezen over “Altijd beter en erger”
Dat gevoel van onmacht zich vertaald in boosheid, leerde ik als klein kind al. Ik voelde me vaak onmachtig. Mijn onmacht ontstaat uit onbegrip en onrecht tegen mij en anderen, vanuit een waarheid en eerlijkheid zoals ik die beleef. Onmachtig tegen de mening van anderen, onmachtig tegen autoriteit, onmachtig omdat anderen me niet begrepen. DitMeer lezen over “Onmacht en boosheid”
Gisteravond nam een lifeline contact met me op. Feilloos aanvoelend dat het echt niet goed ging. Ik was niet online geweest en mijn blog van gisteren was duidelijk genoeg.Een simpel smsje met “nog kletsen? 💡”.Alles in mij voelt weerstand om te praten, maar ik weet dat praten me helpt. En dus sms ik terug “ok”.WeMeer lezen over “Kopje boven de sneeuw”
Gisteren schreef ik nog over mijn toekomst, varend in de kano de zon tegemoet. Maar daarna sloeg de twijfel toe. De wolken trokken voor de zon en het werd donker. Het is donker, erg donker, gitzwart. De monsters hebben alle ruimte. Schreeuwend dat ik me niets voor moet stellen. Dat ik nooit echte liefde zalMeer lezen over “Terug in het dal”
Een vraag die rouwende mensen na een zelfmoord zich vaak stellen: “Had ik iets kunnen zeggen of doen om dit te voorkomen?”Lewis Capaldi verwoordt dit op een mooie manier in het nummer “So before you go“ So before you go ~ Lewis Capaldi So, before you goWas there something I could’ve saidTo make your heartMeer lezen over “So before you go”
Herinner je de evenwichtsbalk van de gymnastiek nog? Of het lopen op een omgevallen boom in een bos? Het ene moment heb je het gevoel dat je stevig staat. Het volgende moment verlies je de balans en val je er af. Deze wankele balans ervaar ik elke dag in mijn depressie. De dagen dat hetMeer lezen over “Wankele balans”
In maart 2017 was ik op een boekpresentatie van Marco van der Straten. Hij presenteerde zijn boek “ik val niet uit zijn hand“. De avond werd muzikaal ondersteund door Matthijn Buwalda. Op de stoelen lagen kleine schijfjes boomstam. Aan het eind van de avond werd aan iedereen gevraagd om een tekst op te schrijven dieMeer lezen over “Tot de wind draait”
Leven met een puntkomma 