Verlangen

Het is onrustig in mijn hoofd. Ergens weet ik dingen wel, maar ik wil er gewoon niet aan. Het klopt niet. Ik wil ook niet dat het echt zo is. Zaken uit het verleden die niet hersteld kunnen worden in het heden. De dysthemie waardoor de depressieve gevoelens steeds terugkeren. De enige plek waar ik

Onrecht

Als kind kon ik echt boos worden als ik iets onrechtvaardig vond. Zo boos, woede aanvallen tot zwart voor m’n ogen. Ik vocht met mensen, muren en vooral met mezelf. Later leerde ik me te beheersen. Wat eigenlijk betekende dat ik mijn boosheid weg stopte. Ik uitte het niet, kon er niet mee om gaan.

Escalatie

De afgelopen week de berg in werkelijkheid een vulkaan te zijn. Ondanks eerdere gesprekken bleef de boosheid, twijfel en onzekerheid pruttelen. Het was niet mijn vulkaan die tot uitbarsting kwam, maar die van een groepsgenoot. Dit gebeurde tijdens een spel dat we moesten spelen zonder begeleiding van een therapeut. Hoe laf ik mezelf nu ook

Grens

De afgelopen week was een emotioneel zware week. Emoties vlogen van links naar rechts, ik had het gevoel dat ik in een achtbaan zat. Privé was het onrustig. Dit had ik op maandag in therapie aangegeven. Ik wilde hierbij ook ruimte voor mijn emoties. Na dit uitdrukkelijk uitgesproken te hebben, vond een groepsgenoot het nog

Vechten

Leven met een depressie is letterlijk iedere dag een gevecht. Ergens wil je leven, maar je bent zo moe. Je weet dat structuur en zelfzorg de basis is, maar waarom zou je? Voor mij is ook therapie iedere dag vechten. Jezelf er toe zetten om te gaan, terwijl je liever alleen in je bed ligt.

Onmacht en boosheid

Dat gevoel van onmacht zich vertaald in boosheid, leerde ik als klein kind al. Ik voelde me vaak onmachtig. Mijn onmacht ontstaat uit onbegrip en onrecht tegen mij en anderen, vanuit een waarheid en eerlijkheid zoals ik die beleef. Onmachtig tegen de mening van anderen, onmachtig tegen autoriteit, onmachtig omdat anderen me niet begrepen. Dit