Medaille met een verhaal

Je kan er deze week niet om heen. De Olympische Spelen zijn begonnen. Zeker niet alle sporten vind ik interessant. Wat ik wel interessant vind, is het verhaal achter de sporterprestaties. Het verhaal wat mij bijzonder raakte, was het verhaal van Sanne van Dijke. De enige medaillewinnaar voor Nederland bij Judo. Zij verloor zowel haar

Verzorgd

De afgelopen dagen waren zwaar. In het weekend raakte iemand bij mij een trigger. Ik weet dat het onbedoeld was, dus daar ga ik geen woorden aan vuil maken. Het rare van zo’n trigger is dat de reactie wel komt. Ik was boos en verdrietig, maar had geen idee waardoor precies. Het gevoel wordt dan

Slechte dag

Na mijn blog van gisteren is het alleen maar slechter gegaan. Ik heb vannacht nog de crisisdienst gebeld, maar die konden ook niet veel. De onrust in mijn lijf is gigantisch. Het stormt aan de emoties diep in mij, die ik niet kan uiten. Uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen. Vanmorgen het gewone woensdagritueel.

Indrukwekkend

Gisteren keek ik samen met Jo de eerste aflevering van Op de Vlucht. Het indrukwekkende verhaal van Hein. Als kind gescheiden van zijn ouders ondergedoken, de interviews met zijn ouders, maar ook het gesprek met zijn kinderen. Hij vertelde dat pas in 1992 “ze hem alsnog te pakken hadden gekregen”. Het lang doodgewaande oorlogstrauma kreeg

Was het maar zo makkelijk

Iedere dag heb ik contact met mensen die een depressie hebben. En uit eigen ervaring en die van de mensen om me heen kan ik zeggen: “het is gewoon kut”. Depressie is niet een knop omdraaien, een nacht goed door slapen, of je schouders er onder zetten. Het is geen winterdipje, die je weg kan

Vluchtstand

Vanmorgen werd ik pas laat wakker, maar voelde me zo moe. De onrust gierde door mijn lijf. Ik wil dit niet meer. Ik wil niet meer moe zijn, niet meer dat sombere gevoel. Ik wil niet meer nadenken over mijn zelfbeeld, niet de strijd aan gaan met de monsters in mijn hoofd. Ik wil weg,

Wachten duurt lang

Half september besloot ik in overleg met mijn psychotherapeute dat er andere hulpverlening nodig was. Ik draaide in kringetjes en eigenlijk structureel te laag of verder naar beneden. Suïcidale gedachten waren meer wél dan niet aanwezig. Ik kwam niet meer vooruit. Op 25 september werd ik via de huisarts verwezen naar de psychiatrie. Ik kwam

Help me dan

In de voorjaar van 2019 stortte ik in. En ik was niet van plan om me te laten kennen. Doodmoe reed ik naar kantoor, zette daar mijn masker op en werkte knetterhard. ’s Middags reed ik steeds vaker huilend naar huis. In de auto als niemand me zag, mochten de tranen er zijn. Vaak vluchtte