Over een leven waar een punt achter gezet wilde worden, maar gekozen werd voor een komma
Vandaag voel ik me verdrietig. De laatste keer OBDT. Het is gek om te merken hoeveel binding je met mensen en therapeuten opbouwt in 6 weken. De OBDT was een soort thuis. Een warm bad met mensen die je compleet begrijpen. Er was niets wat ze niet begrepen. Hoe hoog drempels kunnen zijn bij heleMeer lezen over “Verdrietig”
De laatste dagen ben ik onrustig. Er zit een spanning in mijn lijf, die ik niet herken. Althans niet weet waar deze vandaan komt. Dit betekent dat ik erg moe ben, slecht in slaap val en vroeg wakker word. Donderdag of vrijdag werd ik ruim voor mijn wekker wakker, rond half zeven. Ik heb nogMeer lezen over “Onrustig”
Vandaag was de eerste dag van weer een nieuwe week. En ik ben nu alweer uitgeteld. Vermoeidheid is binnen een depressie een bekend iets. Het is niet het moe zijn, dat je met paar een goede nachten slaap wel oplost. Deze vermoeidheid is een lichaam dat veel te lang een grote last heeft moeten dragen,Meer lezen over “Vermoeid”
Vandaag maar een korte blog. Ik ben namelijk leeg. Mijn energie is op. Afgelopen nacht niet goed geslapen, lag te piekeren over mijn gezondheid. Vandaag wel gewerkt, althans vergaderd. Normaal hoort dit erbij, maar het kost me veel concentratie. Zeker nu ik maar zo weinig werk. Ik moet overal over bij gepraat worden voor ikMeer lezen over “Stilte”
De afgelopen week was weer zwaar. De kinderen, thuisonderwijs geven en mijn eigen werk horen bij mijn wekelijkse bezigheden. Donderdag had ik gesprekken met huisarts, psycholoog en vrienden. Deze gesprekken zijn fijn, confronterend en vermoeiend. Vrijdag was een gewone werkdag, maar met de druk van een maandafsluiting. Deze druk gaat inmiddels voor een deel aanMeer lezen over “Dag aan me voorbij laten gaan”
Leven met een puntkomma 