Vandaag was het afscheid van onze lieve Jet. Ze zegt zelf niet zo goed te zijn met woorden, maar pfew wat een fantastische kaartjes kwamen te voorschijn.
Tijdens de eerste weken hadden we een PMT sessie, waarbij we elkaar een complimentje moesten geven in de vorm van een dier of plant. Complimenten ontvangen vind ik onwijs moeilijk. Onmiddellijk treden er allerlei vormen van censuur op.
Toen Jet me vergeleek met een vergeet me nietje, want zij zou mij nooit vergeten kwamen de eerste emoties bij me los. Vandaag kreeg ik een kaartje met een door haarzelf getekende vergeet me niet.
De tekst op het kaartje zal ik niet volledig herhalen, maar de laatste zinnen wel.
Met je hart in je hand ga je voor dit leven. Laat ze maar komen, een gevecht zal je geven. De kracht schreeuw je uit, “IK KIES VOOR MIJ”, met je hoofd omhoog en en je tieten vooruit.
Want jij mag er zijn met je angsten en dromen en alle emoties die je daarbij overkomen.
Doe jij nu niet meer wat goed valt, maar wat goed voelt. Jose, jij komt er wel en dat is een feit.
Wat mooi een vergeet-me-nietje. Want misschien is dat wel een van mijn grootste angsten. Dat iedereen me vergeet, dat mijn leven betekenisloos is geweest.
Voor Jet had ik natuurlijk ook een kaartje gemaakt. Ze twijfelt soms welke plek ze in de maatschappij heeft. Onterecht in mijn ogen, want creatieve mensen hebben juist een heel belangrijke rol in de maatschappij.
Jet die mensen ziet, goed luistert en hun verhaal kan vertellen, geweldig kan tekenen, mooie films en documentaires maakt. Ze is lief, zorgzaam, mooi, slim, creatief en enthousiast.
Lieve Jet, jouw vergeet me nietje zal ook voor altijd in mijn hoofd blijven. We spreken elkaar vast snel weer. 🥰
Jose
Leven met een puntkomma 